บทที่ 827

"อ่า...น่ารำคาญจัง!"

มู่จื่อหยานเกาผมของเธอด้วยความหงุดหงิด จากนั้นก็ล้มลงไปด้านหลัง นอนลงบนกองฟางที่ยุ่งเหยิง จ้องมองตรงไปที่เพดาน

นางพึมพำกับตัวเองว่า “อย่าให้ข้ารู้ดีกว่าว่าไอ้สารเลวคนไหนที่วางแผนร้ายต่อข้าลับหลังข้า…”

เมื่อมู่จื่อเยี่ยนกำลังปวดหัวอยู่ในคุกแห่งท้องฟ้า

อีกด้านหนึ่ง

หนานกงรุ่ยหยวนเ...